همه چی درباره خودرو شما

وظیفه گیربکس صرف نظر از نوع آن، انتقال انرژی از موتور به چرخ های خودرو است. بنابراین باید همیشه در شرایط کار عالی باشد. با این حال، مواردی وجود دارد که لازم است آن را جایگزین کنید. اگرچه آنها بسیار نادر هستند، اما باید در اسرع وقت به این موقعیت ها توجه کرد. دریابید که چه شرایطی ممکن است تغییر را توجیه کند و چه راه حل هایی در دسترس است. فروشگاه درباره شرایطی که ممکن است ضامن تغییر باشد و راه حل های موجود برای اطمینان از عملکرد انتقال اطلاعات بیشتر بیاموزید.

علائم خرابی گیربکس چیست؟
ناگفته نماند که یک قطعه کاملا کاربردی را تغییر نمی دهید. اگر قرار است روغن گیربکس تعویض شود، باید به دلیل نقصی باشد که بر عملکرد آن تأثیر می گذارد. از سوی دیگر، باید توجه داشته باشید که نقص ایمنی شما را به خطر می اندازد. هنگامی که آنها بحرانی هستند، خطر از دست دادن کنترل انتقال خود را دارید. در نتیجه، وسیله نقلیه شما آنطور که می خواهید پاسخ نمی دهد. به همین دلیل است که باید با دانستن علائم رایج نقص انتقال شروع کنید. در اینجا برخی از شاخص ها وجود دارد، اما نه همه آنها:

شما در درگیر شدن در گزارش گیری دستی مشکل دارید
اهرم دنده دیگر به ورودی های شما پاسخ نمی دهد
بوی سوختگی از سیستم انتقال استشمام می شود
در حالت خنثی، سیستم انتقال صداهای عجیبی تولید می کند
هنگام رانندگی دنده ها شروع به پرش می کنند
گیربکس داره جیر میکشه
چراغ نشانگر روی داشبورد به طور مداوم چشمک می زند یا روشن می شود
دستکاری گیربکس باعث ایجاد صداهای غیرعادی می شود
سیستم خودکار روابط نامناسبی را ایجاد می کند
متوجه نشت روغن می شوید
وسیله نقلیه شما کمتر پاسخگو می شود
و غیره.
در ابتدا لازم به ذکر است که این علائم لزوماً به معنای نیاز به تعویض گیربکس نیست. با این حال، تا زمانی که وسیله نقلیه بررسی نشود، نمی توان میزان خسارت را دانست. به محض اینکه متوجه علائم غیرعادی شدید، باید برای ملاقات با یک متخصص قرار ملاقات بگذارید. همچنین منطقی است که رانندگی خودرو را تا زمانی که گیربکس معیوب به درستی تعمیر نشده است متوقف کنید.

چگونه می توان خرابی کلاچ و خرابی گیربکس را تشخیص داد؟
این دو سیستم به یکدیگر وابسته هستند، بنابراین بله، کاملاً ممکن است علائم هشدار دهنده را اشتباه بگیرید. با این حال، بر خلاف تصور رایج، تنها یک علامت رایج از مشکلات کلاچ و گیربکس وجود دارد. این مشکل در درگیر شدن دنده های انتقال است.

خرابی سیستم کلاچ خود را به اشکال مختلف نشان می دهد. بیشتر اوقات، پدال نرم می شود یا برعکس، بسیار سخت است. در هر دو مورد، کار کردن با آن دشوار یا غیرممکن است، که تعویض دنده را دشوار می کند. همچنین ممکن است کلاچ بلغزد و به مرور زمان این علامت افزایش یابد یا مثلاً در پدال لرزش احساس کنید. همچنین ممکن است کلاچ بیش از حد گرم شود، جیغ بزند، تکان بخورد... اگر به خرابی سیستم کلاچ مشکوک هستید اشتباه نمی کنید. خبر خوب این است که گیربکس کاملاً خوب کار می کند.

با این وجود، اگر شک دارید، بهترین کار این است که از یک متخصص که تمام اسرار مکانیک خودرو را می داند، تشخیص دهد. برای همیشه منتظر نباش! به محض ظاهر شدن اولین علائم، خودروی خود را چک کنید. شما از این موضوع مطمئن خواهید بود و می توانید ترتیبی دهید که گیربکسی که برای شما مشکل ایجاد می کند تعمیر یا تعویض شود.

عمر متوسط یک گیربکس چقدر است؟
گیربکس یکی از قوی ترین قطعات خودروی شماست زیرا از نظر تئوری طراحی شده است تا مادام العمر کار کند. به عبارت دیگر، گیربکس باید تا پایان عمر خودروی شما فعال بماند. در واقع می توان بیش از 300000 کیلومتر بدون گیره از آن استفاده کرد، البته به شرطی که به درستی نگهداری شود و به نحوه استفاده از آن توجه کنید.

حتی اگر سبک رانندگی انعطاف‌پذیری داشته باشید و به تعمیر و نگهداری منظم توجه کنید، نمی‌توان خطر خرابی را کاملاً حذف کرد. گاهی اوقات فقط نیروی کمی بیش از حد به گیربکس و یا ضربه به گیربکس نیاز است تا خرابی رخ دهد.

آگهی اخیر شرکت پنزویل عواملی را نشان می دهد که شرایط سخت رانندگی را تعیین می کنند. این چهار عامل عبارتند از: توقف و رفت و آمد، سفرهای کوتاه، بیکار طولانی مدت و رانندگی در آزادراه شهری. هر یک از این موارد می تواند وسیله نقلیه شما را برای نیاز به تعویض روغن مکرر واجد شرایط کند.

رانندگي در ترافيك ايست و پايين، مقدار زيادي سوخت مصرف مي كند و با شتاب و كاهش سرعت موتور، جو و روغن را به شدت آلوده مي كند. سفرهای کوتاه هرگز اجازه نمی دهد موتور به درستی گرم شود و کامپیوتر هرگز قفل نمی شود - به این معنی که کامپیوتر شانس کنترل همه عملکردها را ندارد.

قبل از قفل کردن، کامپیوتر در حالت از پیش برنامه ریزی شده ای قرار دارد که برای گرم کردن موتور تا دمای کارکرد طراحی شده است. در این حالت، الزامات انتشار گازهای گلخانه ای را برآورده نمی کند یا مسافت پیموده شده گاز خوبی را ارائه نمی دهد. انگار آدم اساساً در حال رانندگی با خفه کردن است.

کارکرد طولانی مدت روغن موتور را در معرض فشار کمتر و حرارت زیاد قرار می دهد. رانندگی در بزرگراه شهری فراتر از تجربه من است. راستش را بخواهید، در 48 مایلی خانه من یک چراغ توقف وجود ندارد.

بنابراین، با این تغییرات در شرایط رانندگی، این سوال اجتناب ناپذیر است که علاقه مندان به خودرو سال هاست از خود می پرسند: "بهترین زمان برای تعویض روغن چه زمانی است؟"

اگر به تاسیسات تعویض سریع روغن اعتقاد دارید، هر 3000 مایل یا سه ماه یکبار روغن خود را تعویض خواهید کرد. دفترچه راهنمای راننده در اکثر وسایل نقلیه معمولاً فاصله زمانی تعویض روغن را طولانی تر نشان می دهد. انواع روغن موتور است که شما می توانید خریدا کنید مانند: روغن موتور بهران توان و ...

من همیشه دارای حس بویایی خوب بوده ام. طعم و بو ارتباط تنگاتنگی با هم دارند و به همین دلیل به من این امکان را می‌دهند که تک تک مواد موجود در آشپزی همسرم را تعیین کنم. من چندین پوند اضافه کرده ام در حالی که از من می پرسند "چه چیز دیگری باید اضافه کنم؟" شناسایی مواد تشکیل دهنده کار سختی است، اما (خوشبختانه) من تجهیزات را دارم و کسی باید این کار را انجام دهد.

من قصد ندارم با استفاده از حس بویایی خود تعیین کنید که چه زمانی روغن خود را تعویض کنید، اما جای خود را دارد. آلاینده‌هایی که در نفت جمع می‌شوند را می‌توان به راحتی با کروماتوگرافی گازی، نوعی بو کشیدن، اندازه‌گیری کرد. این، همراه با سایر اندازه گیری های شیمیایی و فیزیکی، به خواندن آنچه در داخل ماشین اتفاق می افتد کمک می کند.

اگر وفور نفت در این کشور در قرن گذشته نبود، شاید تجهیزات «روی هواپیما» را برای تعیین زمان تعویض روغن ایجاد می کردیم. من تحت تاثیر واکنش صنعت خودرو به خواسته های الزامات آلودگی جدید در 30 سال گذشته قرار گرفته ام. این صنعت مجموعه ای چشمگیر از حسگرهای الکترونیکی را برای خودروهای مدرن ما توسعه داده است.

با توجه به مشکلات زیست محیطی که در تولید و قیمت روغن موتور ایجاد می شود، باید تلاش کنیم تا زمانی که می توانیم از روانکارها استفاده کنیم. با این حال، همه روان کننده ها، اعم از مصنوعی و روغن های معدنی، با استفاده و زمان، آلوده و تخریب می شوند.

یکی از بهترین دوستان من مدیر مدرسه است. اگرچه این مرد دکترای آموزش دارد، اما هرگز بحث های مربوط به خودرو یا نفت را درک نمی کند. من در زمینه تخصصش به او اعتماد دارم و احساس می‌کنم در حوزه تخصصی من به من اعتماد دارد.

یک راهنمایی از یک مدیر که اطلاعات کمی در مورد خودروها دارد، بگیرید: اکنون مراقب تعمیر و نگهداری باشید، نه بعدا. روغن هنوز در مقایسه با تعمیرات مکانیکی نسبتاً ارزان است. احتیاط کردن از نظر مالی مطلوب است.

مقررات راهنمایی رانندگی چراغ‌های خودرو را برای اهداف استاندارد در سراسر کشورها گروه‌بندی می‌کند.

دسته بندی هدلایت گروه 1 همه هدلایت جلو، عقب، مه شکن و ... هدلایت ی است که به عبارتی جاده را روشن می کنند.

بنابراین H1، H3، H4، H7، H11، HB3، و HB4 همه انواع چراغ‌های جلو هستند که در کنار هم قرار گرفته‌اند.

اما اجازه دهید روشن کنم که این بدان معنا نیست که آنها با یکدیگر قابل تعویض هستند.

H1 و H7 مخصوصاً ممکن است شبیه به هم باشند و خروجی نور مشابهی داشته باشند، اما نیازهای متفاوتی را برآورده می کنند.

نه تنها عملکرد آنها متفاوت است، بلکه سوکت هایی که استفاده می کنند نیز مختص هر لامپ است. بنابراین سوکت های جداگانه را در نظر داشته باشید و به اتصال صحیح لامپ بچسبید.
می توانید به دفترچه راهنمای مالک خودرو خود مراجعه کنید یا لامپ را در یکی از لامپ یاب های آنلاین جستجو کنید.

مهمتر از همه، نیازهای برق و خروجی هر دو H1 و H7 کمی متفاوت است، و تعویض آنها ناامن خواهد بود، به خصوص در هنگام در نظر گرفتن ولتاژ مدار.

هدلایت H7 معمولاً با ولتاژ 12 ولت کار می کند و از یک لامپ 55 وات استفاده می کند. و H1 می تواند بر روی 12 ولت یا 6 ولت کار کند، اما از 55 وات نیز استفاده می کند.

درست همانطور که لوازم استاندارد اروپایی را با لوازم خانگی تعویض نمی کنید، این مفهوم برای هدلایت جلو مشابه است.

ممکن است منجر به گرم شدن بیش از حد و آسیب به پریز و اجزای اطراف خودرو شود.

اما مطمئن باشید، از آنجایی که پایه ها متفاوت هستند، تعویض اشتباه دو لامپ آسان نیست.

لامپ H1 از پایه P14.5 استفاده می کند و دارای یک درج فلزی تخت است، در حالی که H7 از پایه PX26d استفاده می کند که دارای 2 درج تخت است.

H1 در مقابل H7: کدام خروجی نور بالاتری دارد؟
بیایید دریابیم که آیا عملکرد نور در روشنایی آن نیز متفاوت است یا خیر.

روشنایی بیش از حد یک پرتو ایده چندان مطمئنی نیست. در واقع، می تواند شما را بلیت و جریمه کند. اگر می‌خواهید چراغ‌های جلوی خود را برای سبک یا روشنایی ارتقا دهید، اما در نهایت با یک کیت غیرقانونی مواجه شوید، مایه تأسف خواهد بود.

برای ایالات متحده، باید به دنبال رتبه بندی ECE R37 باشید که اجازه می دهد لامپ ها در جاده ها قانونی باشند و دمای رنگ آن خیلی روشن یا آبی-سفید نباشند تا غیرقانونی تلقی شوند.

در اینجا یک واقعیت جالب در مورد نورهای روشن وجود دارد. جمله آغازین من را در مورد "گرفتار شدن مثل آهو در چراغ جلو" به خاطر دارید؟

انسان‌ها نیز به طور ناخواسته به سمت نور سفید روشن کشیده می‌شوند، حتی اگر نور کور کننده باشد و به بینایی آسیب برساند.

بنابراین دیدن خودرویی با چراغ‌های سفید روشن و نوربالا در جاده دو طرفه که به شما نزدیک می‌شود، شما را در معرض خطر قرار می‌دهد، زیرا به طور کلی نمی‌توانید از نگاه کردن به آن اجتناب کنید.

از آنجایی که H1 به عنوان نوربالا استفاده می‌شود، که پرتوی پرتو بیشتر است، کمی روشن‌تر از لامپ‌های کم‌نور H7 است.

طبق مقررات ایالات متحده، یک لامپ استاندارد H1 می تواند حداکثر 1410 لومن خروجی دهد، در حالی که یک لامپ H7 می تواند 1350 لومن، هر دو در 12 ولت، خروجی دهد. توان اسمی هر دو لامپ 55 وات و حداکثر وات مجاز 65 وات است.

معمولاً خودروها دارای حد بالایی از توان مصرفی هستند. استفاده از رله بر این امر غلبه می کند و می توانید ولتاژ کمی بالاتر به لامپ ها وارد کنید. اما باز هم خطر جریمه شدن را دارید.

علاوه بر این، انجام این کار بدون رله ممکن است منجر به خرابی چراغ ها شود، زیرا برخی از خودروها نمی توانند جریان خروجی بالا را به خوبی حفظ کنند.

بر اساس این اطلاعات، می بینید که نمی توان از هدلایت H1 برای رانندگی روزانه استفاده کرد.

اگر به چراغ‌های روز نیاز دارید، چراغ‌های جلوی کم‌نور H7 به خوبی هدف شما را برآورده می‌کنند. می توانید با خیال راحت آنها را بدون هیچ گونه خطر جریمه ترک کنید.

در واقع، اگر خودروی شما چراغ روشنایی ندارد یا نیاز به تعمیر دارد، در برخی از ایالت‌ها اجباری است که نور پایین خود را همیشه روشن کنید تا موقعیت وسیله نقلیه شما را نشان دهد.
کلمات پایانی

برای دانستن بیشتر در مورد خرید هدلایت ماشین خود، کتابچه راهنمای مالک خود را بخوانید. شما هرگز نمی دانید چه چیز جدیدی ممکن است یاد بگیرید.

آیا فکر کرده اید هدلایت جلوی خود را به رنگ سفید روشن تر ارتقا دهید؟

از طرف دیگر، آیا اغلب با رانندگانی مواجه می‌شوید که نوربالایی درخشان دارند؟

بالانس تایر یک تنظیم برای مجموعه تایر چرخ شما است. این اطمینان حاصل می کند که وزن به طور مساوی در کل محیط دستگاه توزیع می شود. علائم رایج لاستیک های نامتعادل عبارتند از ساییدگی ناهموار و سریع تر آج، مصرف سوخت ضعیف، و لرزش در فرمان، تخته کف یا صندلی که در سرعت های بالاتر بدتر می شود.

هنگامی که تمام قسمت‌های واحد چرخ-لاستیک تا حد امکان از نظر وزن برابر باشند، تایر به آرامی می‌چرخد. این به پوشیدن یکنواخت و طولانی‌ترین عمر کمک می‌کند. تعادل همچنین به راحتی سواری کمک می کند: لاستیک های نامتعادل می چرخند یا بالا و پایین می پرند که باعث لرزش می شود. اگر لاستیک جلو به درستی بالانس نشده باشد، احتمالاً لرزش در فرمان احساس خواهید کرد. اگر مشکل در عقب باشد، لرزش در صندلی یا کف قابل توجه خواهد بود.

لاستیک های نامتعادل به راحتی اصلاح می شوند، اما کار دقیق است. این کار با اتصال وزنه های کوچک، فقط کسری از اونس، به چرخ انجام می شود.

چگونه چرخ ها از تعادل خارج می شوند؟
سایش روزانه لاستیک ها به عدم تعادل کمک می کند. ایرادات معمولی تولید نیز یک دلیل است: لاستیک ها و چرخ ها توزیع وزن دقیقاً برابری ندارند. آنها در برخی نقاط کمی سنگین تر می شوند.

فقط نیم اونس اختلاف وزن برای ایجاد لرزش در هنگام رانندگی کافی است.

چگونه لاستیک ها دوباره بالانس می شوند
تعادل مجدد در یک فروشگاه لاستیک با قرار دادن واحد چرخ-لاستیک بر روی دستگاه متعادل کننده تایر انجام می شود که اندازه گیری هایی را برای مشخص کردن مناطق سبک تر یا سنگین تر انجام می دهد و تنظیماتی را برای محاسبه این تفاوت وزن انجام می دهد. بهترین زمان برای انجام این کار زمانی است که لاستیک ها در حال چرخش هستند، هم برای راحتی و هم به این دلیل که ممکن است لاستیک در عقب خودرو از تعادل خارج شود و تا زمانی که به جلو منتقل نشود، آن را احساس نکنید.

در اینجا نحوه انجام آن آمده است:

لاستیک نصب شده بر روی یک چرخ به یک ماشین متعادل کننده تایر متصل می شود و از سرب بالانس استفاده میکنید.

در حالی که اندازه گیری ارتعاش انجام می شود، چرخ می چرخد. این به فن می گوید که اگر وزنه به طور یکنواخت پخش شود، چقدر وزن اضافه کند و کجا روی چرخ آن را وصل کند.

اگر عدم تعادل یافت شود، تکنسین ممکن است بتواند وزنه ها را مجدداً متعادل کرده و تنظیم کند (اضافه کند). اما گاهی اوقات نیاز به فناوری دارد که تایر را روی چرخ حرکت دهد و سپس تعادل را دوباره برقرار کند. این به این دلیل است که یک نقطه سنگین روی چرخ و روی لاستیک گاهی اوقات می تواند در کنار هم قرار بگیرد و باعث عدم تعادل بیشتر شود که باید اصلاح شود.
تعادل در مقابل تراز
اگرچه هر دو باید بخشی از تعمیر و نگهداری منظم خودکار باشند، تعادل با هم تراز کردن یکسان نیست. تراز چرخ ها زوایای لاستیک ها را اصلاح می کند، بنابراین آنها در یک جهت حرکت می کنند و به درستی با جاده تماس برقرار می کنند. هم ترازی، سایش ناهموار لاستیک را کاهش می دهد و عمر لاستیک های شما را افزایش می دهد. اغلب اوقات تعادل و تراز تایرها یکسان تصور می شود، اما اینطور نیست.

زمان انجام بالانس تایر:
لرزش را در فرمان، تخته کف یا صندلی خود احساس می کنید.
شما می توانید آنها را بچرخانید، معمولاً هر 5000 مایل.
اگر در جاده های ناهموار رانندگی می کنید، حداقل هر دو سال، یک بار در سال.
شما پنچر می کنید و لاستیک را با استفاده از لوازم پنچری خودرو خود تعمیر می کنید.
شما هر لاستیک جدیدی می خرید.
وزنه ای که قبلا روی لبه بود می افتد.
متوجه سایش ناهموار لاستیک می شوید.
بالانس و چرخش لاستیک اغلب به طور همزمان انجام می شود، اما خدمات یکسانی نیستند. چرخش لاستیک زمانی است که چرخ‌های جلو و عقب خودرو تغییر می‌کنند تا سایش آج بین آنها یکنواخت شود. از آنجایی که هر دو نیاز به برداشتن هر چرخ دارند، انجام همزمان آنها راحت است.

لرزش هنگام حرکت می تواند ناشی از عدم تعادل تایر و مجموعه چرخ یا چیز دیگری باشد - چرخ خمیده، لاستیک آسیب دیده (که با بالانس کردن رفع نمی شود)، قطعات تعلیق فرسوده یا سایر اجزای قدیمی. اگر لرزشی را احساس کردید، منتظر تشخیص آن نباشید. وقتی لاستیک‌هایتان به خوبی متعادل باشند، از سایر مشکلات دوری خواهید کرد - و از سواری نرم‌تری لذت خواهید برد.